Bye bye Bolivia

Vanmiddag heb ik afscheid moeten nemen van mijn laatste bestemming in Zuid-Amerika. Met een klein traantje in mijn ogen stegen we op vanaf La Paz Alto; de hoogst gelegen luchthaven ter wereld. Op het moment dat ik dit typ zit ik te wachten op mijn aansluiting naar New York op het vliegveld van Lima. Laatste deel van mijn reis is aangebroken.

De afgelopen 3,5 week heb ik doorgebracht in Bolivia. Een prachtig en bizar goedkoop land en ondanks de kou (door de hoge ligging) heb ik het erg leuk gehad. Vanaf San Pedro de Atacama in Chili heb ik een drie-daagse tour geboekt naar Uyuni in Bolivia. Een prachtige reis langs lagunes met onder meer vele flamingo's en natuurlijk de oogverblindende zoutvlakte Salar de Uyuni. Het is regenseizoen en daardoor was de zoutvlakte extra bijzonder. Er lag een laagje water op het zout wat zorgde voor een spectaculaire weerspiegeling van de lucht, bergen etc.

Na Uyuni ben ik doorgereisd naar Potosi. Een klein, hooggelegen (en dus vrij koud) stadje met eigenlijk als enige attractie een enorme mijn. Ik heb een bezoek gebracht aan de mijn en gezien onder welke omstandigheden de miners werken. Schrikbarend. Ik waardeer mijn sieraden sindsdien nog meer.

Na Potosi was Sucre aan de beurt. Wat mij betreft een van de leukste plekken van Bolivia. De stad heeft veel mooie, witte gebouwen en er hangt een relaxte sfeer. In Sucre heb ik Thirza, een Nederlands meisje dat ik in Chili heb leren kennen, weer ontmoet en vanaf daar hebben we samen verder gereisd. We zaten in een leuk hostel in Sucre: KulturBerlin. Een hostel met meerdere patio's en veel gezellige mede reizigers waarmee we o.a. naar een pre-Carnaval Color Festival geweest zijn en compleet gekleurd van terug kwamen.

Via een bezoek aan het redelijk warme en zonnige Samaipata (met een dagje jungle en bezoek aan een oud Inca fort) zijn we doorgereisd naar Copacabana. Helaas niet de Braziliaanse, maar de Boliviaanse versie. Niet aan zee, maar wel aan de kust van het hooggelegen Titicacameer. Vanaf hier hebben we een dagreis naar het mooie Isla del Sol en Isla de la Luna gemaakt.

Onze laatste dagen, ruim een week, hebben Thirza en ik doorgebracht in La Paz. We zaten in het party hostel Wild Rover, maar ondanks dat hebben we vrij weinig gefeest. Eigenlijk zijn we bijna ons hele verblijf een beetje ziekig geweest. Wellicht door de combinatie van de hoge ligging van de stad met de vele vieze uitlaatgassen. We hebben een walking tour gedaan en verder vooral veel en lekker gegeten en wat gewinkeld. Af en toe hebben we nog wat kunnen zonnen in een hangmat op de patio van het hostel. Helaas is mijn plan om de Death Road te fietsen in het water gevallen :-(. Volgende keer dan maar.

Carnaval hebben we op zaterdag gevierd in Oruro, een stad op een paar uur rijden van La Paz. Hier wordt op Brazilië na een van de grootse Carnaval Parades gelopen van Zuid-Amerika. Het was super gaaf! Zo mooi om alle mensen vrolijk te zien dansen. De stoet was eindeloos en dansgroepen van dames en heren (!) in traditionele of wat uitdagendere kledij wisselden elkaar af met fanfares. Helaas werd de Parade aan het einde van de middag afgelast in verband met een voetgangersbrug die instortte en neerkwam op de stoet. Het ongeluk had een aantal doden en vele gewonden tot gevolg. Gelukkig hebben we dit niet zien gebeuren.

Met een super goed gevoel kijk ik terug op vier te gekke maanden in Zuid-Amerika. Ieder land was op zijn eigen manier bijzonder en gemiddeld zo'n drie á vier weken tijd per land bleek veel te weinig. Het was wel genoeg om een goede indruk te krijgen en te weten dat ik graag gauw weer terug wil!

Voor nu... Eerst nog even een weekje losgaan in New York en dan op naar huis. Mijn eigen bed en kleding/schoenen, familie en vriendinnetjes, volleybal en kaas!